Kasla – karkówka w kapuście kiszonej Kasla, czyli wędzona karkówka duszona w kapuście kiszonej jest potrawą, w której odbijają się jak w zwierciadle losy lokalnej społeczności. Po roku 1945 na te tereny przybyli mieszkańcy dawnych Kresów Wschodnich, zwłaszcza stanisławowskiego oraz Wielkopolski, którzy wprowadzili nowe życie do opuszczonej przez Niemców wsi. Wraz z ich osiedleniem przywieźli swoje zwyczaje, a także tradycje kulinarne. Jednym z nich była kasla, która szybko zyskała popularność i stała się jednym ze sztandarowych dań w Kamieniu Małym. Sposób jej przygotowania jest bardzo prosty. Najpierw najlepiej umyć mięso, osuszyć, po czym natrzeć przyprawami. Kiszoną kapustę podzielić na dwie porcje i lekko posiekać. Kolejno pierwszą porcję włożyć do garnka, na to karkówkę, przykrywając drugą częścią kapusty. Całość pruży się około godziny, po czym obsypuje się trochę mąką, aby zagęścić. Mięso kroi się w plastry, a na każdy plaster nakłada kapustę. Tak przygotowywana kasla została przyjęta jako potrawa wywodząca się z Kamienia Małego, niejednokrotnie nazywana przez miejscowych mieszkańców „nasza potrawa”.

Kasla – karkówka w kapuście kiszonej przygotowywana jest na dożynki, festyny i inne konkursy. W Konkursie Kulinarnym na Jadło Piwne „Lubuskie smaki” (Witnica, czerwiec 2014) kasla otrzymała I miejsce. Walory kasli wynikają również z faktu, że potrawa ta jest wytwarzana z produktów lokalnych pochodzących z gospodarstw mieszkańców Kamienia Małego i okolic. Żur z ziołami W Polsce zupy pojawiły się już w XIII wieku, nazywane były polewkami lub bryjami. Pierwsze zupy, które po dziś dzień goszczą na naszych stołach, to według źródeł historycznych żur i barszcz. Żur należy do najstarszych potraw na Słowiańszczyźnie. Nazwa pochodzi od niemieckiego słowa Sauer, co oznacza kwaśny, ukiszony, zakwaszony. Ta nazwa przyjęła się na ziemiach polskich już w XV wieku. Stanowił on podstawę wyżywienia głównie ludu wiejskiego, jednak szybko zyskał uznanie wśród szerszego grona odbiorców. W Kamieniu Małym żur przyjmował zawiesistą, dość gęstą postać zupy przygotowywanej z zakwaszonej żytniej mąki razowej oraz z lokalnych produktów. Zakwas powstawał w domowych warunkach z mąki z miejscowego żyta z dodatkiem skórki razowego chleba, odstawiany w ciepłe miejsce pod przykryciem na minimum 1 tydzień, w celu ukiszenia. Taki domowy zakwas powinien mieć przyjemny, mocno kwaśny smak. Następnie gotowano wywar z kości, do którego dodawano obrane ziemniaki i cebulę, a następnie partiami zakwas. Specyfiki smakowej dodawały wyhodowane w przydomowym ogródku zioła, m.in. majeranek, dodawane do żurku podczas gotowania. Prawie półwieczna tradycja przygotowywania tej potrawy oparta na lokalnych surowcach spowodowała, że żurek z Kamienia Małego ma niepowtarzalny smak do dziś. Jest on znany w całym regionie jako jedno z głównych dań obiadowych Lubuszan. W 2013 roku żurek z ziołami zdobył wyróżnienie w Konkursie Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów w Stanowicach.

www.lubuskie.pl