„Karta komunikacji z osobą głuchą” to zbiór piktogramów oraz krótkich komunikatów słownych przeznaczonych dla pracowników zespołów ratownictwa medycznego oraz szpitalnych oddziałów ratunkowych. Karta zawiera opis najczęstszych jednostek chorobowych, z którymi pacjenci trafiają na szpitalny oddział ratunkowy, bądź w ręce zespołów ratownictwa medycznego.

- Pacjent głuchy jest pacjentem szczególnym ponieważ jest z nim utrudniony kontakt. Dlatego personel medyczny musi znaleźć jakąś ścieżkę porozumienia z tego typu pacjentami, którzy nie zawsze są w stanie komunikować się za pomocą języka pisanego. Nie wszystkie osoby głuche mają wykształconą umiejętność pisania i czytania; używają one języka migowego, czyli wizualno-przestrzennego. Dlatego pacjent głuchy dla zespołów ratownictwa medycznego stanowi wyzwanie – mówi Piotr Kimla, autor i pomysłodawca karty, ratownik medyczny i student piątego roku Collegium Medicum UZ. - Skoro kontakt z takimi osobami jest utrudniony, a nie ma możliwości, aby personel medyczny nauczył się języka migowego w takim stopniu, który pozwoliłby na rzetelne zebranie informacji, to należało wymyślić inną formę komunikacji. Nie zastąpi ona oczywiście tłumacza języka migowego, ale pozwoli na zabezpieczenie osoby głuchej znajdującej się w stanie nagłym do czasu jego przyjazdu. A to mogą się okazać bardzo cenne chwile.

Medycy używający tej karty muszą nauczyć się, do czego ona służy, tak, by zebrać jak najwięcej informacji potrzebnych w wywiadzie pacjenta znajdującego się w stanie nagłym.

- To jedyne narzędzie, które pozwoli nam uzyskać jakąkolwiek informację od takiej osoby – mówi współautor karty lek. med. Szymon Michniewicz, kierownik Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Szpitala Uniwersyteckiego w Zielonej Górze.

Wywiad przeprowadzony na podstawie karty powinien być interakcją pomiędzy osobą głuchą, a personelem medycznym.

- Piktogramy są dość czytelne, ale można też posiłkować się niejako grą aktorską i obserwować osobę głuchą. Jeśli po zachowaniu, czy mimice, widzimy, że ma ona problem ze zrozumieniem zwrotów „dreszcze”, „zimno”, czy „alergia”, to można to pokazać trochę na zasadzie pantomimy. Wtedy głuchy będzie pewniejszy, że dobrze nas zrozumiał. Zatem ratownicy i lekarze muszą przygotować się, jak takie wiadomości w wywiadzie zbierać – tłumaczy Piotr Kimla.

Narzędzie do komunikacji z pacjentem głuchym jest owocem wielu miesięcy prac. Karta została skonsultowana zarówno ze środowiskiem lekarzy i ratowników medycznych, z ekspertami z zakresu surdopedagogiki, a także z osobami niesłyszącymi. Do pomysłodawcy odzywa się coraz więcej szpitali i stacji pogotowania, zainteresowanych wprowadzeniem karty w swoich placówkach. Można ją bezpłatnie pobrać ze strony portalu Medycyna Praktyczna (www.mp.pl), a także ze strony Szpitala Uniwersyteckiego w Zielonej Górze (www.szpital.zgora.pl).

Karta powstała w ramach działania Katedry Anestezjologii, Intensywnej Terapii i Medycyny Ratunkowej Collegium Medicum Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Karta nie powstałaby, gdyby nie zaangażowanie wielu osób. Szczególne podziękowania inicjatorzy pomysłu kierują do:

- prof. Grażyny Dryżałowskiej z Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego;

- prof. Zbigniewa Izdebskiego z Katedry Humanizacji Medycyny i Seksuologii Collegium Medicum Uniwersytetu Zielonogórskiego;

- mgr Malwiny Kocoń z Katedry Rehabilitacji Osób z Zaburzeniami Słuchu i Komunikacji Instytutu Pedagogiki Specjalnej na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie;

- pani Katarzyny Sygulli, lekarza;

- pani Izabeli Mikulskiej, psychologa, tłumacza języka migowego CODA;

- pani Iwony Błaszczyk, tłumacza języka migowego;

- pana Sławomira Kołodzieja, tłumacza języka migowego;

- wszystkich osób Głuchych.

Źródło: Biuro Zarządu Szpitala Uniwersyteckiego w Zielonej Górze