W tym tygodniu odwiedziliśmy Lubrzę. Malowniczą miejscowość w regionie lubuskim, w powiecie świebodzińskim. To tu ma miejsce magiczne wydarzenie zwane „Nocą nenufarów”, które rozpoczyna się, gdy światło księżyca zaczyna malować srebrzyste wzory na spokojnej tafli jeziora. Innymi słowy - późnym wieczorem. Widowisko jest przedstawieniem legendy o powstaniu nazw pobliskich jezior Goszcza, Lubie oraz nazwy samej miejscowości, która ma pochodzić od imienia pięknej dziewczyny Lubrzany. Epizod ten przyciąga co roku tłumy odwiedzających i jest jednym z najbardziej oczekiwanych wydarzeń kulturalnych w regionie.

Noc Nenufarów 2024

Historia „Nocy” sięga lat 70. XX wieku, ale od 1997 odbywa się cyklicznie w trzecią sobotę lipca. Wcześniej impreza miała charakter okazjonalny - organizowana była co kilka lat.

„Noc nenufarów” jest często określana mianem turystycznej wizytówki Lubrzy. Ale Lubrza to także region zielonych przestrzeni, morenowych wzgórz pokrytych lasami i jezior. Jeziora znajdujące się na tym terenie mają łączną powierzchnię 600 ha. Największe z nich - jezioro Niesłysz ma aż 496 ha.

Dla miłośników natury i wypoczynku nad wodą

Sama Lubrza otoczona jest trzema jeziorami: Goszcza, Lubie oraz Lubrza. Ich brzegi porośnięte są drzewostanem dębowym, bukowym, brzozowym oraz grabowym. To raj dla wędkarzy. Dominującymi gatunkami ryb są tu sielawa, leszcz, węgorz, płoć, szczupak, krąp i lin. Poza tym spotkać można również okonia, troć jeziorową, karpia, sandacza oraz miętusa.

Dla aktywnych turystów włodarze przygotowali pieszo-rowerowy Szlak Nenufarów oraz Lubrzański Szlak Kajakowy. Ten pierwszy rozpoczyna się przy czołgu na skwerze w centrum Lubrzy, a ciągnie przez jeziora Lubie, Goszcz, zabytkowy most rolkowy i drewniany kościół w Nowej Wiosce i dalej wzdłuż kanału Rakownik. Cała długość tyrasy to 7900 metrów. Droga jest w pełni oznakowana, na trasie znajdują się parkingi rowerowe i miejsca na odpoczynek. W miejscach szczególnie interesujących ustawione są tablice informacyjne z opisem tych miejsc.

Ten drugi, czyli szlak kajakowy, to pełen tajemnic spływ, który rozpoczyna się od jeziora Lubrza Mała, prowadzi przez malowniczą rzekę Paklicę do jeziora Paklicko Wielkie, gdzie można cieszyć się kąpielą w dobrej pogodzie. Prawdziwą perłą trasy jest Dębowy Ostrów. Rezerwat pełen dzikiej przyrody i bobrowych budowli, z finałem przy historycznym klasztorze w Gościkowie-Paradyżu.

Miejsce o bogatej historii

Lubrza, z jej bogatą historią sięgającą XIII wieku, była osadą rycerską z ośrodkiem grodowym, co świadczy o jej znaczeniu w średniowiecznej Polsce.  Za pierwszą autentyczną wzmiankę uznaje się informację z 1247 roku, która dotyczy decyzji papieża Innocentego IV o przyjęciu pod swoją opiekę opactwa cystersów z Paradyża wraz z należącymi do niego wsiami, i która wymienia m.in. Lubrzę.

W miasteczku znajdują się ruiny średniowiecznego grodziska i wieży rycerskiej. Określana w źródłach pisanych jako Castrum Lubenov, wieża w Lubrzy stanowiła do niedawna jeden z niewielu dobrze zachowanych średniowiecznych zabytków. Niestety w 2016 r. doszło do znacznego zniszczenia obiektu. Nasyp gródka w ogromnej większości został zniwelowany i rozwieziony. Podjęte przez Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków działania prawne doprowadziły do badań ratowniczych terenu. W trakcie prac pozyskano zabytki metalowe, fragmenty ceramiki i kości zwierzęce, zalegające prawdopodobnie w obrębie nasypu, ale również fosy i podzamcza. Castrum Lubenov po raz pierwszy pojawia się w dokumentach między 1304 a 1330 rokiem.

W kwietniu 1941 roku w Lubrzy utworzono dwa obozy pracy, RAB-Lager Liebenau I i RAB-Lager Liebenau II, w których wykorzystywano żydowskich więźniów do budowy pobliskiej autostrady.

Na terenie Lubrzy znajduje się Panzerwerk 694, ciężki schron bojowy obecnie należący do Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego. To duży jednokondygnacyjny obiekt fortyfikacyjny wybudowany w 1935 roku, którego zadaniem była obrona głównej szosy i przeprawy przez kanał oraz jazu na północ od jeziora Goszcza.

Po II wojnie światowej Lubrza przeszła pod administrację polską, jednak w konsekwencji zniszczeń wojennych i wyludnienia w połowie 1946 roku straciła prawa miejskie.

Podsumowując, Lubrza oferuje coś dla każdego. Niezależnie czy jesteś miłośnikiem historii, natury czy lokalnych smaków.