Olga Tokarczuk - młodość

Olga Tokarczuk przyszła na świat 29 stycznia 1962 roku w Sulechowie. Była córką nauczycieli: Wandy i Józefa. Młodość spędziła - wraz z siostrą i rodzicami - najpierw w Klenicy, wsi w województwie lubuskim, następnie w miejscowości Kietrz, gdzie ukończyła gimnazjum. Jako nastolatka pasjonowała się poezją. Po ukończeniu szkoły średniej przeniosła się do Warszawy, gdzie ukończyła Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach pracowała jako psychoterapeutka w poradni zdrowia psychicznego w Wałbrzychu. Po poetyckich próbach w jej szkolnych latach, Olga milczała przez wiele lat, tylko po to, by powrócić do wysoko docenionej przez krytyków powieści "Podróż ludzi Księgi".

Biografia, życie i twórczość

Olga Tokarczuk urodziła się w 1962 w Sulechowie, studiowała psychologię na Uniwersytecie Warszawskim, mieszkała w Wałbrzychu. Wybitna prozaiczka i eseistka, znawczyni filozofii. Wielokrotnie nagradzana autorka, otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, nagrodę Fundacji im. Kościelskich oraz nagrody NIKE. Tokarczuk jest niekwestionowanym odkryciem w literaturze polskiej, pisarka ceniona zarówno przez krytyków, jak i publiczność.

Największe dzieła pisarki

Niewątpliwie największym i najbardziej spektakularnym dotychczasowym sukcesem Olgi Tokarczuk jest powieść - "Prawiek i inne czasy".

Tytułowy Prawiek, mityczna wioska położona rzekomo w centralnej Polsce to archetypowy mikrokosmos. Tokarczuk wykreowała podwójną przestrzeń mityczno-fantastyczną oraz zbudowaną z mieszanki wierzeń chrześcijańskich i pogańskich.

Kolejna powieść Olgi Tokarczuk to "Księgi Jakubowe". Opowieść bazująca na historycznych źródłach i napisana w taki sposób, że odsłania przed czytelnikami niesamowity świat XVIII wieku. To opowieść o Jakubie Franka, który urodził się jako podolski Żyd, ale pochowany został jako polski arystokrata. Pod wodzą Jakuba Żydzi przyjmują w 1759 roku we Lwowie chrzest, zaś w 1773 roku osiedlają się w Brnie, gdzie zyskują znaczną autonomię.

Powieść "Podróż ludzi Księgi" to podróż, która wygląda jak współczesna parabola. W warstwie dosłownej opowiada o nieudanej wyprawie w poszukiwaniu tajemniczej księgi, podczas której między dwoma głównymi bohaterami rodzi się miłość. Akcja rozgrywa się we Francji i Hiszpanii, ale to nie lokalny koloryt jest tu najważniejszy, ale fascynacja. Dla Olgi Tokarczuk nie ma jednej drogi prowadzącej do samopoznania, nie ma jednej instrukcji obsługi. Każdy musi wykonać własny wysiłek, aby zgłębić mikrokosmos, którym jesteśmy.

Kolejnym dziełem jest książka "Bieguni" która jest zbiorem relacji i życiorysów. Jest ciekawa ze względu na swoją różnorodność, jakby każda minihistoria stanowiła jakiś epizod w serii. Ta serialowa metoda rodem nie ma na celu wyjaśnienie zagadki, opowiedzenie skończonej historii. Nie chodzi o zamkniętą narrację, która uporządkuje nam świat. Chodzi raczej o utwierdzenie czytelnika w poczuciu nieciągłości, dziwnej fragmentaryczności życia, losów i pojedynczych życiorysów. Motywem spinającym całość jest nomadyczność. To opowieść o wędrowcach, włóczykijach. O niemożności znalezienia czy stworzenia domu. O ciągłym byciu w podróży, gdzieś w międzyprzestrzeni i jakimś międzyczasie.