W trakcie prelekcji (której pierwsza odsłona nastąpi dzień wcześniej, podczas ogólnopolskiej inauguracji EDD 2019 odbywającej się w bieżącym roku na Ziemi Lubuskiej – we Wschowie) zaprezentowane zostaną dzieje zespołu parkowo-zamkowego wraz z przedstawieniem jego twórców, w szczególności burzliwego i awanturniczego życia inicjatora – księcia Hermanna von Pückler-Muskau. Przybliżone zostaną elementy architektury znajdującej się na terenie Parku, a zasadnicza część wykładu poświęcona będzie głównym przyświecającym tworzeniu Parku ideom, które ukazane zostaną w oparciu o cytaty księcia Pücklera oraz fotografie ilustrujące zastosowanie tychże koncepcji w praktyce.

Książę Hermann Ludwig von Pückler-Muskau, nazywany „zielonym księciem” twórca Parku to niezwykle barwna osobność – kosmopolita, dandys, amant, playboy. Za życia znany był głównie z rozmaitych skandali. O jego ekstrawagancjach (jak podróże balonem lub powozem zaprzężonym w jelenie) i prowokacyjnych romansach (np. z małoletnią czarnoskórą niewolnicą) rozpisywały się ówczesne gazety, choć doceniany był wtedy również jako poczytny pisarz oraz podróżnik. Obecnie ten „parkoman”, książę-ogrodnik, najczęściej kojarzony jest właśnie z parkami, zarówno jako teoretyk (autor fundamentalnego dzieła Andeutungen über Landschaftsgärtnerei verbunden mit der Beschreibung ihrer praktischen Anwendung in Muskau – Uwagi na temat ogrodnictwa krajobrazowego wraz z opisem ich praktycznego zastosowania w Muskau), jak i ceniony praktyk – twórca parków w Bad Muskau i Branitz oraz współautor innych (m.in. nieodległych – Neuhardenberg i Babelsberg). Choć w dziedzinie architektury krajobrazu i tworzenia parków był samoukiem, stał się w niej jednym z największych autorytetów, niejednokrotnie stawianym wyżej nawet, niż współczesny mu Peter Lenné. Zauroczony angielskimi ideami dotyczącymi ogrodów i parków krajobrazowych był z pewnością jednym z najwspanialszych przedstawicieli tego kierunku nie tylko w niemieckiej, ale i światowej sztuce ogrodowej. Pückler wyznaczył standardy dla tworzenia założeń krajobrazowych, które stały się przykładem dla wielu parków zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych (m. in. w Nowym Jorku, Bostonie czy San Diego). Był wizjonerem i prekursorem, którego obserwacje nie straciły na aktualności do dziś, a nawet dopiero w ostatnich dziesięcioleciach realizują się, tworząc nowe dziedziny nauki (np. gleboznawstwo czy socjologia roślin).

Zapraszamy, wstęp wolny.