Orange Polska – sygn. XVII AmA 54/17
Pierwszy wyrok dotyczy decyzji z sierpnia 2017 r. UOKiK uznał, że spółka Orange Polska naruszyła zbiorowe interesy konsumentów. Chodzi o reklamy radiowe, telewizyjne i zewnętrzne na bilbordach Superpromocji Neostrady i Geopromocji dla Neostrady. Operator zachęcał klientów niskimi opłatami miesięcznymi, nie informował jednak rzetelnie o dodatkowej opłacie którą musieli ponieść konsumenci nieposiadający telefonu stacjonarnego. Opłata ta miała zrekompensować operatorowi utrzymanie łącza. Urząd uznał, że komunikat na temat konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów był nieczytelny przez co wiele osób mogło pomyśleć, że cena Neostrady jest niższa.
UOKiK nałożył na Orange Polska karę w wysokości ponad 16 mln zł.
W kwietniu 2019 r. Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów podtrzymał decyzję urzędu w zakresie dotyczącym stosowania kwestionowanej praktyki, ale zmniejszył karę do ponad 13 mln zł. W ustnych motywach rozstrzygnięcia sąd wskazał, że prezes urzędu słusznie uznał, że reklama mogła być niejasna dla konsumentów. Ponadto w reklamach radiowych nie było żadnej informacji o dodatkowych kosztach związanych z brakiem posiadania telefonu stacjonarnego. Sąd obniżył karę, mając na uwadze, że praktyka była stosowana w okresie przedkontraktowym.
Kolejny wyrok dotyczy decyzji z lipca 2014 r. UOKiK stwierdził, że spółka SGI w umowach z konsumentami stosowała 33 postanowienia wpisane do rejestru klauzul niedozwolonych. Urząd uznał takie działanie za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów oraz nakazał aneksowanie umów z konsumentami. Przedsiębiorca specjalizuje się w budowie mieszkań i apartamentów. Pomimo, że spółka nie była stroną w postępowaniach o uznanie zakwestionowanych postanowień za niedozwolone, w październiku 2015 r., Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił odwołanie spółki. Przedsiębiorca zaskarżył decyzję tylko w części dotyczącej usunięcia skutków naruszenia. Sąd uznał, że w takiej sytuacji nie może badać, czy działania SGI rzeczywiście stanowiły niedozwoloną praktykę. W lutym 2017 r. Sąd Apelacyjny nie zgodził się z argumentacją sądu niższej instancji i uchylił częściowo decyzję.
Urząd złożył skargę kasacyjną, w której wskazał, że decyzja w niezaskarżonej części staje się prawomocna. W lutym 2019 r. Sąd Najwyższy wydał wyrok, którym uchylił orzeczenie Sądu Apelacyjnego. SN wskazał, że zakres zaskarżenia decyzji wyznacza granice rozpoznania sprawy przez sąd i SA musiał uznać, że SGI stosowało praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów.
Trzeci z wyroków dotyczy odwołania Vex od decyzji UOKiK z lipca 2018 r. Postępowanie przeciwko wrocławskiej firmie windykacyjnej zostało wszczęte w listopadzie 2016 r. Do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wpłynęło wiele skarg od osób, które czuły się zastraszone działaniami tej firmy. Vex, aby zmusić konsumentów do spłaty długu, wywierał na nich nacisk, który stanowi niedozwoloną agresywną praktykę rynkową. Wykorzystywał do tego różne metody. Wysyłał do konsumentów wiadomości sms i e-maile, strasząc wizytą windykatorów w późnych godzinach. Firma kontaktowała się z sąsiadami, rodziną i pracodawcą bez zgody dłużnika. Ponadto Vex w wiadomościach e-mail nie podawał pełnych informacji o wysokości długu ani danych wyraźnie identyfikujących przedsiębiorcę któremu konsumenci zalegają ze spłatą. Prezes UOKiK nakazał spółce zaprzestanie stosowania niezgodnych z prawem działań windykacyjnych i nałożył na nią karę w wysokości 20 tys. zł (20 122 zł). W maju 2019 r. Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił odwołanie spółki.
Sąd wskazał, że nie ulega wątpliwości, że Vex stosował agresywną praktykę rynkową, a jego działania mogły powodować u konsumenta i jego najbliższych poczucie zagrożenia. Zdaniem SOKiK nagabywanie osób postronnych bez zgody dłużnika, wobec którego trwają czynności windykacyjne narusza jego godność i prywatność. Sąd ocenił, że nałożona na spółkę kara jest proporcjonalna do stwierdzonych naruszeń. Wyrok nie jest prawomocny.
Baza wyroków
Od listopada 2015 r. na stronie UOKIK działa baza wyroków sądowych. Zamieszczane są w niej informacje dotyczące wszystkich rozstrzygnięć w sprawach decyzji z zakresu praktyk ograniczających konkurencję, kontroli koncentracji, naruszenia zbiorowych interesów konsumentów oraz w sprawach o uznanie klauzul za niedozwolone (w których powodem był prezes UOKiK). Baza dostępna jest w zakładce „Wyroki” na stronie internetowej UOKiK. Szczegóły dotyczące zasad zamieszczania wyroków znajdują się w dokumencie: Zasady informowania o sprawowaniu sądowej kontroli nad decyzjami prezesa UOKiK.
Źródło: Biuro prasowe UOKiK
