Jeśli wierzyć źródłom to pierwszą szopkę, na polecenie cesarzowej Heleny, stworzono w 330 r.n.e. W betlejemskiej grocie, wybudowano marmurowy żłóbek, który miał upamiętnić narodziny Jezusa Chrystusa. Kilka lat później, przebudowano ją na drewnianą, w której umieszczono drewniane figurki rodziny świętej oraz pastuszków. Całość wzbogaciły żywe zwierzęta. Była to ogromna atrakcja, która z czasem zrodziła się w tradycję.
Bardziej prawdopodobne są jednak zapiski historyczne, które mówią, że pierwszą szopką i kluczową rolę w jej budowaniu miał Św. Franciszek z Asyżu, kiedy to w 1233 roku zorganizował w Greccio (Włochy), pierwszą żywą szopkę. Jej wnętrze o naturalnej skali, odzwierciedlało tą z Betlejem. Zakonnik w ten sposób chciał ludziom przybliżyć tajemnice zbawienia. Ze źródeł biograficznych Świętego, dowiadujemy się, że: „Nadszedł dzień radości, dzień wesela. Z wielu miejsc zostali wezwani bracia. Mężowie i niewiasty owej ziemi z radością przygotowywali, wedle możności, świece i pochodnie dla oświetlenia nocy, która błyszczącą gwiazdą oświetliła wszystkie dni i lata. Przybył wreszcie Święty Boży, a znalazłszy wszystko przygotowane, ucieszył się. Przygotowano żłób, kładąc w nim siano, a do groty wprowadzono wołu i osła. Prostota otoczona jest czcią, wywyższone zostaje ubóstwo, zalecona wszystkim pokora, a Greccio staje się jakby nowym Betlejem”. Po śmierci Franciszka, jego zakon kontynuował tradycje żywej szopki.
W Europie idee tworzenia szopek rozpowszechnił zakon franciszkanów. Najbardziej popularne były we Włoszech, nie tylko w czasie świąt. W Polsce początki budowanie szopek sięgają XIII wieku. Także rozpoczęli ją franciszkanie, którzy osiedlili się w Polsce. Pochodzenie jednych z najstarszych figur przedstawiających postać małego Jezusa Chrystusa, Marię i Józefa, zasponsorowanych i stworzonych na życzenie siostry króla Kazimierza Wielkiego, księżnej Elżbiety Węgierskiej, datowane jest około 1370 roku. Obecnie figury, które są jednymi z najstarszych na świecie, znajdują się w kościele św. Andrzeja w Krakowie.
Za jedną z najpiękniejszych polskich szopek bożonarodzeniowych uznaje się szopkę, która powstała w kościele o.o. kapucynów w Warszawie. Powstała w 1948 roku. Wykorzystano w niej około 50 postaci liczących sobie od połowy do jednego metra wysokości.
Najbardziej popularne, bogato zdobione szopki, w swojej architekturze przypominające najbardziej charakterystyczne budynki w Krakowie, to właśnie szopki krakowskie. Pierwsze powstały w II połowie XIX wieku. Ich twórcami mieli być murarze z przedmieść samego Krakowa. W Krakowie wówczas powstawały dwa rodzaje szopek: małe o nieruchomych figurkach przeznaczone na sprzedaż dla mieszkańców oraz duże szopki wigilijne, tworzące przenośne teatrzyki, w których w roli Świętych obsadzane zostawały lalki kukiełkowe.
Nie jest ważnym, czy to maleńkie, nieruchome szopki, stworzone przez dzieci czy ogromnych rozmiarów naturalne, zawsze będą przypominać nam o jednym, o Świętach Bożego Narodzenia. Tym bardziej, zapraszamy dzieci, młodzież i dorosłych, klasy oraz organizacje do wzięcia udziału w konkursie na szopkę bożonarodzeniową. Regulamin oraz karta zgłoszenia dostępna na stronie lub w siedzibie Zbąszyńskiego Centrum Kultury (ul. Powstańców Wielkopolskich 12). Organizator przewiduje atrakcyjne nagrody.
Termin składania prac mija 9 grudnia 2016 roku. Wystawa odbędzie się 13 grudnia w Muzeum Ziemi Zbąszyńskiej i Regionu Kozła oraz w Galerii Baszta.
